Het is nacht en het regent. Het regent eigenlijk al de hele week. Alle kleren die hij aan heeft zijn nat. Hij probeert een beetje warm te blijven onder een zeiltje en wat slaap te krijgen, maar dat lukt niet echt. Door het water veranderd alles om hem heen in modder. Maar vandaag denkt William niet aan de modder. Nee, hij denkt aan wat kapitein Wallace hem net vertelde. Morgenvroeg, als het een beetje licht begint te worden moet hij op de vijand af. Een beetje bang is hij wel. De Duitsers zijn sterk en veel aanvallen zijn al mislukt. Echt slapen kan William dus niet.

……. Daar klinkt het fluitje weer. William springt op en pakt zijn geweer en rent zo hard hij kan op de Duitse loopgraven af. Hij weet dat hij snel moet zijn, voordat de Duitsers het doorhebben.

Het schieten begint en William ziet dat de Duitsers hen hebben opgemerkt. De mitrailleurs van de Duitsers schieten in hun linies. Mensen om hem heen vallen op de grond en staan niet meer op. En nog gaat William door. Om hem heen vallen de soldaten met bosjes neer. Nu wordt de man die voor hem loopt neergeschoten. Het is hopeloos, het lukt echt niet om dicht bij de Duitsers in de buurt te komen. Daar klinkt het signaal dan ook al.

Terugtrekken, terugtrekken klinkt het bevel. Snel draait William zich om en rent terug naar zijn eigen loopgraaf. Weer is het mislukt om bij de Duitsers in de loopgraven te komen. En weer zijn er veel soldaten dood geschoten. Van vermoeidheid kan William niet meer op zijn benen staan. De poging van vandaag heeft veel energie gekost.